Bütün esnafları kulağından mıhlayan, ipe dizen, falakaya yıkan, Müneccimbaşızade İstanbul Kadısı Savleti Efendi tespih niyetiyle evlendiremediği kızı Esma’yı, kader kısmet niyetiyle bir ere vermeye karar verir.

Çengi Afet, bu noktada kadere ufak bir müdahalede bulunacaktır…

Prens Leonce ile Prenses Lena… Küçük Bey kral olmak istemiyor, Küçük Hanım seveceği bir adam arzusunda… Kaçıyorlar onları birbirleriyle evlenmek zorunda bırakan krallıklarından. Hayali bir mekanda karşılaşıyor, yine birbirlerine aşık oluyorlar… Prens ve Prenses olmaktan kaçtıkları bu kara masalda, prens ve prenses rollerine geri dönmek zorunda kalıyorlar.

“Eğer bir korsana denk gelirseniz ona prenses olduğunuzu söylemeyin, babanızın kral olduğunu söyleyin.”

Toplumsal değerlere göre düşünüldüğünde çoktan evlenmiş olması gereken iki karakter: Lomof ve Natalya. Aşk meşk işlerini bir kenarıya bırakıp, mantık evliliği yapmaya karar verirler. İkisi de inatçı, ikisi de varlıklı, ikisi de bir an önce evlenmeye mecburdurlar. Fakat büyük(!) iki problem vardır ortada: Öküz Çayırı kimindir? Ve Hangisinin köpeği daha değerlidir? Maneviyatı, Öküz Çayırı’na gömüp, üzerinde köpek koşturan bir çiftin ‘şaka’ gibi hikayesi: Evlenme Teklifi.

“Benim adım Mehmet değil!”